Persa
Homenaje a Mª Victoria Atencia en el Día de la Poesía UCM 2022
Memoria de las casas y los pájaros
Jardín
Vuelvo a cruzar tus verjas, jardín, vergel amable
una noche, hace tanto, sabiéndome perdida
y deslumbrada, pero cierta en el rumor del agua
y el aroma que alzaba hasta un mirlo el parterre.
Vuelvo a cruzar tus verjas, desolación de hoy,
crueldad del tiempo y tuya, mientras canta el autillo
y los topos horadan el césped bajo el suelo;
tú, plenitud que fuiste,
ya olvidado el afán con que ibas penetrándome
por si yo mismo fuera, acaso, tu jardín.
Noviembre
A Juan Bernier
Oigo crujir tus hojas y vuelvo a estremecerme,
memoria de noviembre con la fruta en los labios,
pervertido jardín que hollé una vez, descalza,
y en el que, de rodillas, llevé mi frente al suelo.
Tengo el leve recuerdo de un sollozo y mi nombre,
y fielmente el del hueso, áspero, cautivo.
باغ
بازهم نرده هایت را عبور بده، باغ رویایی مهربان
یک شب، دیرزمانی پیش، با آگاهی به سردرگمی
و درخشان، اما مطمئن از زمزمه ی آب
و عطری که از کرت تا سار می رسید.
باز از نرده هایت خواهم گذشت، ناامیدی امروز،
خشونت تو و زمان، درحالی که جغد می خواند
و موشهای کور چمن را سوراخ می کنند زیرزمین،
تو، آن نهایتی که بودی،
فراموش کنان آن پشتکاری که با آن می رفتنی در من نفوذ کنی
تا شاید خودمن، باغ تو باشم.
نوامبر
صدای خش خش برگهایت را می شنوم و باز درخود فرو می روم،
خاطره ی نوامبر با میوه ای بین لبهایش،
باغ منحرف که یک بار زیرپا گذاشتمش، پابرهنه،
جایی که به زانو، پیشانی ام را به زمین رساندم.
یادگار کوچک یک مویه را دارم و نامم،
و سرانجام آن وجود استخوانی، زبر، دربند.