Homenaje a Mª Victoria Atencia en el Día de la Poesía UCM 2022

Memoria de las casas y los pájaros

Godiva in blue jeans

Cuando sobrepasemos la raya que separa
la tarde de la noche, pondremos un caballo
a la puerta del sueño y, tal lady Godiva,
puesto que así lo quieres, pasearé mi cuerpo
-los postigos cerrados- por la ciudad en vela...

No, no es eso, no es eso; mi poema no es eso.
Solo lo cierto cuenta.
Saldré de pantalón vaquero (hacia las nueve
de la mañana), blusa del «Long Play» y el cesto
de esparto de Guadix (aunque me araña a veces
las rodillas). Y luego, de vuelta del mercado,
repartiré en la casa amor y pan y fruta.

Lady Godiva in jeans

Wanneer we het tijdelijke dan ruilen
voor het eeuwige, zullen we een paard zadelen
in onze dromen en ik zal me zoals Lady Godiva,
omdat je dat zo graag wil, naakt rond laten rijden 
- als de luiken gesloten zijn- door de slapeloze stad…
 
Nee, zo is het niet, nee; mijn gedicht gaat zo niet.
Alleen de werkelijkheid komt aan bod.
Dat ik in jeans naar de markt zal gaan (rond negen uur
’s ochtends), dat ik een hemd zal dragen van Long Play
en een rieten mand uit Guadix (zelfs al schuurt ze soms
tegen mijn knieën). En dat ik later, als ik terug thuis ben, 
daar liefde, brood en fruit zal uitdelen.

Traducción al neerlandés por Sacha Blé